Hongaarse sprookjes zijn eigenlijk vertellingen uit diverse delen van de wereld. Westeuropese overleveringen zijn verweven met motieven uit oosterse toversprookjes, Slavische elementen gaan samen met Finoegrische. De verhalen zijn kenmerkend door hun dramatische opbouw en nadruk op de dialoog. Zo zouden deze sprookjes ook eigenlijk hardop voorgelezen moeten worden, met de bijbehorende stem- en toonhoogtewisselingen. Maar ook op schrift blijven de spanningen en de levendige handelingen behouden.