Dit derde deel over de stad Delft beschrijft de geschiedenis van de achttiende eeuw, ook wel de eeuw van verval genoemd. Hoewel nieuwe gedachten en ideeën opkomen, die later van beslissende invloed zullen blijken te zijn op de maatschappelijke ontwikkeling, is de stad Delft op haar retour en dat is alom merkbaar. De stuwkracht van weleer lijkt geweken. Onder het gewone volk zeer zeker. En zij, die zich geroepen wanen leiding te geven, teren vaak op het in gedachten grootse verleden.
Als in de tweede helft van de eeuw het Patriottisme opkomt, schijnt de stad te ontwaken uit haar apathie. Echter slechts voor even. Want het was een minderheid van de bevolking, die zich door de nieuwe idealen voelde aangesproken. En als na '87 hun leiders het land hebben moeten ruimen, keert bij de meesten de apathie terug en gaat het verhaal van de stad en haar bewoners uit de achttiende eeuw als een nachtkaars uit.