'Flink wezen. Moed houden. Blij wezen.' Dat zei pake, de Friese opa van Sanne, tegen Beppe, haar Friese oma. Deze woorden lijken als een mantra in het geheugen van Sanne gegrift en lopen als een rode draad door haar eerste verhalenbundel. Want hoe vrolijk en zorgeloos ze vaak ook lijkt, vaak is ze allang blij dat het een beetje gaat, leven. In de verhalen in Het elandenlokroepfluitje - waarvan sommige eerder werden gepubliceerd in Viva - schrijft ze over de grote en kleine zaken in haar wereld, van het kopen van een voorbinddildo (voor een voorstelling) tot de stilte na het overlijden van een oude vriend van haar jeugd in Alphen aan den Rijn tot het grootste evenement tot nu toe: het moederschap.Soms intiem, soms uitbundig, maar altijd spits en grappig: de belevenissen in Het elandenlokroepfluitje geven een voor iedereen herkenbaar beeld van een jonge vrouw in de bloei van haar leven en dat wordt alleen maar mooier.