Het elektronisch patiëntendossier (EPD) dat vanaf 2006 wordt ingevoerd, moet voorkomen dat de ene arts niet weet wat de andere arts de patiënt heeft voorgeschreven of dat onderzoeken dubbel worden uitgevoerd. Bij spoedeisende zorg is iemands dossier snel voorhanden, dan kan levens redden.Een prachtig plan, maar er zitten vragen aan vast. Wie mag het EPD bekijken, wie gegevens invoeren? Hoeveel mag een verpleegkundige weten, hoeveel de laborant? Krijgt de vroedvrouw toegang tot zo'n systeem? De psychiater, de psycholoog? De zorgverzekeraar? Tot welk niveau krijgt de patiënt zelf toegang? Wordt misbruik maken van gegevens er niet eenvoudiger op? Een elektronisch bestand is makkelijker te kopiëren dan een papieren dossier. Wat telt is de zekerheid dat er vertrouwelijk met medische gegevens wordt omgegaan. Onze bereidwilligheid om lichamelijke kwesties te openbaren hangt daar immers van af. In dit boek onderzoekt Karin Spaink of het medisch geheim wel bewaard kan blijven in het elektronische tijdperk.