Ja, ze vindt hem lekker, o zo lekker, maar hij maakt haar ook gek omdat hij teer is en tegelijkertijd onverzettelijk, hij voelt slap en weerloos als ze hem tegen de muur aan duwt, zijn lippen zijn smal, de binnenkant van zijn mond is zacht en zijn kussen zijn afgerond, maar hij ***** haar door muren en tafels heen en als hij niet meer wil dan wil hij niet meer en is hij dood en kijkt haar niet meer aan en noemt haar naam niet meer... Op haar vlucht, in de trein naar Wenen, ontmoet Mollie Bloem een psychiater, Lothar, die haar belooft te troosten met zijn eigen liefdesgeschiedenis. Bloem trekt in bezwerende zinnen een dubbelportret op van lust en bedrog, liefde en verlies. Het gaat echt over , zei hij. Maar ik wil niet dat het overgaat.