'Dit is niet verzonnen. Dit is gebeurd. Ze had honger, om tien voor half vijf in de ochtend. Trek in Chinees, in inktvis en gestoomde scheermessen. Ik heb met Estelle in het gezelschap van gekken gegeten, van nachtportiers, van sommeliers van sterrenzaken, mannen met smaak. Ze waren allemaal, onder het witte licht tussen de spiegels.'
In 'Soms zijn dingen mooier als er mensen klappen' is het leven van Ben Zoref een theaterstuk. Hij woont in een kasteel van een huis, rijdt in 23 auto's en is op sprookjesachtige wijze getrouwd. Hij eet in de duurste restaurants en kan zich elke gril veroorloven. Zijn tuinman, binnenhuisarchitect en schoonmaker volgen al zijn bevelen op als honden. Maar Zoref is leeg, kapot, want ooit, in een ver verleden, heeft hij een innerlijke amputatie ondergaan. Sindsdien is alles voor hem een rekwisiet. Of het nu een dak boven zijn hoofd is, een oprijlaan, of een vrouw.
Wanneer zijn vrouw ontvoerd wordt Zoref langzaam maar zeker de grip op zijn theaterstuk kwijt. Heden en verleden beginnen steeds meer door elkaar te lopen, totdat de onvermijdelijke catastrofe volgt.
'Soms zijn dingen mooier als er mensen klappen' is een ironisch, melancholisch en bijtend debuut over het hartstochtelijke verlangen naar echtheid en puurheid in een bordkartonnen wereld.