In de debuutbundel In menigten gebeuren veel dingen niet. Plannen worden niet uitgewerkt, laat staan uitgevoerd. Verontschuldigingen worden niet gemaakt. Iemand die valt wordt niet opgeraapt:
Ik weet niet precies waarom
het kwam er gewoon niet van.
Uiteindelijk klapt het hoofd van de dichter en roept hij uit:
Dat we zeiden dat het niet gebeurd was zo vaak dat we op het laatst de helft van de dingen die we deden net alsof niet beleefden.
Ontroering en verbijstering wisselen elkaar af. De bijtende en wrange humor zal de lezer regelmatig tot lachen brengen, maar vrijblijvend wordt het nooit. In een eigenzinnig vocabulaire beschrijft Harmens de wereld vanuit het perspectief van een individu dat zich staande probeert te houden in steeds van samenstelling wisselende menigten. Hij wil geen deel uitmaken van de groep, maar er ook niet door worden uitgestoten.
In menigten is een rauwe beschrijving vna het hier en nu waarin geweld, vervlakking, chaos, drankzucht en angst een belangrijke plaats hebben.