In 1980 Was Sjon Hauser, als toerist, binnen twee dagen verliefd op Thailand. Een jaar later vestigt hij zich als journalis in Chiang Mai – waar hij nog steeds woont.
Hauser aarzelt niet de lezer een kijkje te laten nemen achter het masker van de Thaise glimlach. Behalve op pittoreske tempels en oogverblindend mooie vrienden stuit hij op moord en doodslag als dagelijks bedrijf, de verloedering van bergstammen en een aids-epidemie die niets ontziend om zich heen grijpt. In weinig landen gingen de ontwikkelingen zo snel als in Thailand. In 1980 was Patong op Phuket nog een afgelegen, stil strand en deelden de generaals van het leger in Bangkok de lakens uit. Nu is Patong een van de grootste resorts ter wereld en demonstreert in de hoofdstad een politiek bewuste middenklasse met succes tegen de comeback van een nieuwe militaire kliek. Jarenlang behoorde de Thaise economie tot de snelst groeiende ter wereld, en in nog geen tien jaar werd Thailand een geïndustrialiseerd land. Hauser betwijfelt of die groeistuipen een zegen zijn; de toenemende corruptie, verkeersrampen en ander onheil en de groeiende kloof tussen arm en rijk zijn volgens hem de directe gevolgen. In 1997 stortte de economie als een kaartenhuis in elkaar. Hoewel Hauser een wrang beeld schetst van de nieuwe “tijger”, voelt de lezer tussen de regels door zijn liefde voor het land. Regelmatig gunt hij ons een blik op zijn persoonlijke leven, zijn frustraties met de journalistiek, en zijn Thaise vrienden die hem daarbij troosten.
“Het beste boek over Thailand” – NRC Handelsblad