Rapper Hef neemt geen enkel blad voor zijn mond. Niet in zijn muziek, ook niet in deze eerlijke, rauwe biografie. Open en eerlijk vertelt hij over een bijzonder leven vol hoogte- en dieptepunten, dat voerde van Rotterdam naar Amsterdam-Zuidoost en van Hoogvliet tot waar hij nu woont. Over de jonko en de henny gaat het, en over de chickies en fissa’s. Maar hij vertelt ook over de torenhoge eisen die hij aan zichzelf stelt als artiest, aan de vele verantwoordelijkheden die hij heeft voor de mensen om hem heen en over de dood van zijn moeder. Over alleen thuis op de bank zitten op oudejaarsavond en het verdwenen geloof in huisje-boompje-beestje.

‘Een soldaat wordt soms een tijd uitgezonden en dan komt hij weer thuis om een beetje bij te komen, maar ze hebben van alles meegemaakt, allemaal trauma’s en shit. Allemaal psychiaters die met ze gaan praten, want it’s a war out there man*. Zo is het bij mij ook: ik weet niet meer hoe je moet functioneren in een normale wereld en daarom zit ik de hele tijd binnen. Zonder gezin, want ik weet niet hoe dat moet. De war ken ik, ik weet hoe ik daarin moet functioneren, maar het leven na de war snap ik nog niet.’*