Het is onmogelijk om nog een roman te schrijven die draait om romantische liefde. Die conclusie trekt Vivian Gornick uit het werk en de levensloop van de schrijvers die ze bewondert. In een reeks kritische essays nadert ze haar gewaagde stelling: liefde, seksuele vervulling en het huwelijk zijn niet meer de metaforische uitdrukkingen van succes en geluk die ze vroeger waren. Gornick biedt een krachtig inzicht in liefde in het werk van Jean Rhys, Clover Adams, Christina Stead, Willa Cather, Grace Paley, Raymond Carver, Andre Dubus, en anderen. De intelligentie en eerlijkheid die haar memoires zo karakteristiek maken past ze in Het einde van de liefdesroman toe op literatuurkritiek.