Misschien is Bordewijk wel de meest on-Hollandse schrijver van onze literatuur. De 'nachtmerries' of 'surrealistische droombeelden' die de schrijver ons voorschotelt in Blokken (1931), Knorrende Beesten (1933) en het onvergetelijke Bint (1934) maken dat deze veelgelezen romans ver van het oer-Hollandse realisme af staan.

Blokken gaat over een rechtlijnige, blijkbaar communistische staat, en over de gevolgen die deze 'samenleving' der onpersoonlijkheid' heeft voor de mensen die erin leven.

Knorrende beesten, 'de roman van een parkeerseizoen', is een schitterende visionair verhaal dat zich afspeelt in een badplaats, bevolkt door razende, glimmende en knorrende monsters: auto's.

Bint is de verbeelding van de schooldictatuur in de persoon van directeur Bint, die een ijzeren, bijna sadistische discipline in zijn klas, bijgenaamd 'de hel', voorschrijft.