Hoewel een stad doorgaans beschouwd wordt als een fysieke ruimte, toont deze benadering slechts één zijde van de medaille. Een stad is immers niet slechts de optelsom van zijn fysieke gebouwen, straten en braakliggende terreinen, maar is een constant veranderend weefsel waarvan het uitzicht mee wordt bepaald door de ideeën en handelingen van de mensen die in die stad wonen. Daarnaast mogen we een middeleeuwse stad niet langer zien als een geïsoleerd eiland, aangezien de stedelijke ruimte onlosmakelijk verbonden is met haar rurale voorgeschiedenis en één ecosysteem vormt met het omliggende platteland. Vanuit dit perspectief schetst Jelle Lisson een gevarieerd beeld van het ontstaan van een stad in de regio Zoutleeuw, op basis van de meest recente internationale inzichten over stadsontwikkeling, stadsmorfologie, nederzettingsgeschiedenis en Border Studies, en met behulp van andere disciplines zoals de cartografie, archeologie, geografie en toponymie. Zo staat de auteur stil bij de eerste sporen van bebouwing en bewoning in de regio vóór het ontstaan van de eigenlijke stad, bij de ontwikkeling van verschillende, kleinschalige bewoningskernen waarvan er uiteindelijk één zou uitgroeien tot een toonaangevend economisch, politiek en religieus centrum, en bij de relatief vroege achteruitgang van de stad Zoutleeuw in vergelijking met andere Brabantse steden. Het resultaat is een diepgaand chronologisch overzicht van de geschiedenis van de regio Zoutleeuw, vanaf de Romeinse periode tot de veertiende eeuw.