Wanneer een journalist de geïnterviewde naar de laatst gelezen roman vraagt, dan
wordt een weldoordacht antwoord verwacht. Eenzelfde vraag over welk wiskundig boek
het laatst ter hand werd genomen, wordt meestal onmiddellijk weggelachen, zonder
schroom, of, meer zelfs, met enige trots. Dit boek ontneemt u voortaan elk excuus voor
deze intellectuele driestheid.
Het kreeg, om de drempel voor niet-mathematici overschrijdbaar te houden, een enigszins
misleidende titel. De vier getallen zijn vooral vier excuusjes om een waaier aan
filosofische , historische en technisch-wiskundige aspecten van de evolutie van wiskunde
aan te kaarten. De vier ivoren torentjes blijken mooi te passen in het wetenschappelijke
en culturele landschap, ook al blijkt toch een aantal bouwovertredingen te zijn begaan.
Wie geen baksteen maar een getal in de maag heeft, en in het tegenovergestelde geval
zou willen weten waar de wiskundige bouwdrang bij anderen vandaan komt, kan zich in
dit boek onderdompelen in de wiskundige architectuur. Het huppelt een beetje van logische
funderingen over mathematische structuurelementen naar kunstzinnige ornamenten,
maar zowel de voor Alzheimer bevreesde vrijetijdslezer, de cultureel wanhopige
wiskundeleraar, als de ambitieuze laatstejaarsstudent vindt hier zijn gading. Bovendien
staan in het vierde hoofdstuk enkele muzikale suggesties die de lectuur kunnen begeleiden.
Dit is het tweede boek van Dirk Huylebrouck. Het is de opvolger van ‘Afrika+Wiskunde’,
waarvan de eerste uitgave verscheen in juni 2005 (VUBPress). Een tweede en derde editie
volgden in 2006. Dit boek was de aanleiding voor een aantal optredens samen met de
Vlaams-Senegalese percussiegroep Dakar Electric. Anderen kennen de auteur misschien
van zijn bijdragen aan het magazine EOS, waarvan dit boek enkele artikels herneemt en
toelicht .