Nederlanders hebben weinig historische kennis en historisch besef. Tenminste, als je recente discussies over de Nederlandse identiteit mag geloven. Om het vermeende tij te keren werd de 'Canon van Nederland' ontwikkeld en zijn er plannen gemaakt voor het bouwen van een Nationaal Historisch Museum bij Arnhem. Maar hoe staat het eigenlijk met de belangstelling van Nederlanders voor het verleden? Hoe vaak bezoeken zij museale collecties, monumenten en historische stads- en dorpsgezichten en archeologische opgravingen? Hoeveel van hen bezoeken wel eens archieven? Hoe verhoudt zich deze belangstelling tot het gebruik van boeken, kranten, radio, televisie en internet voor het bevredigen van historische nieuwsgierigheid? En hoe actief zijn Nederlanders in hun vrije tijd als vrijwilliger in een museum, als lokaal historicus of als verzamelaar van objecten met historische waarde?
In deze studie worden deze en andere vragen beantwoord op basis van enquêteonderzoek en statistische gegevens. Ontwikkelingen in de belangstelling voor cultureel erfgoed en verschillen tussen bevolkingsgroepen worden gedocumenteerd. Bovendien worden verklaringen aangedragen voor deze ontwikkelingen en sociale verschillen. Afsluitend wordt op basis hiervan het erfgoedbeleid tegen het licht gehouden.