Veel mensen leven in de veronderstelling dat het aanbod van informele zorg voor zieken en gehandicapten, ook wel mantelzorg genoemd, terugloopt. De toenemende arbeidsparticipatie van vrouwen, zou hier onder andere debet aan zijn. Het idee dat de zorgbereidheid afneemt, is echter niet juist: de afgelopen vijftien jaar is het aandeel mensen dat hulp biedt aan hulpbehoevende verwanten en vrienden niet veranderd.

Toch is de conclusie van deze rapportage niet dat het allemaal wel meevalt met de informele zorg: een substantiële groep is nu reed overbelast. Het overheidsbeleid zou zich vooral moeten richten op de ondersteuning van kwetsbare helpers, zoals degenen die er helemaal alleen voor staan of naar verhouding hoge reiskosten hebben. Daarnaast verdienen hulpbehoevenden zonder verwanten in de buurt extra aandacht, omdat zij minder gemakkelijk een beroep kunnen doen op de informele zorg.