In Reis met een ezel beschrijft Stevenson een twaalfdaagse, bijna tweehonderd kilometerlange tocht die hij maakt met zijn ezel Modestine door de ruige en nauwelijks bewoonde Cevennen. Een van de zwaarste beproevingen gedurende deze twaalf dagen is de enorme koppigheid en eigengereidheid van Modestine. Na de humoristisch beschreven tegenspoed komt Stevenson tot de conclusie dat zijn afkeer van Modestine is overgegaan in vertederende genegenheid. Stevenson had nooit kunnen bevroeden dat juist deze Modestine een van de markantste karakters in de reisliteratuur zou worden. Naast de belevenissen met Modestine kenmerkt dit reisverslag zich door de prachtige landschapbeschrijvingen, schetsen van de kleurrijke plaatselijke bevolking en historische wetenswaardigheden over deze Franse streek. Reis met een ezel is niet voor niets een inspiratiebron gebleken voor veel twintigste-eeuwse schrijvers van reisliteratuur.