In Rose vertelt Rosita Steenbeek het levensverhaal van haar grootmoeder, dochter van een joodse moeder en een Duitse vader, die in 1929 haar hart verliest aan een Nederlandse dominee. Rose en haar man Gerhard vestigen zich in Klaaswaal, een dorpje onder de rook van Rotterdam - de ideale plek om haar kinderen de harmonieuze jeugd te geven die voor haarzelf zo wreed werd verstoord. In de jaren dertig waaiert Roses joodse familie uit over de wereld, op de vlucht voor Hitlers antisemitische bewind, maar sommigen weigeren Duitsland te verlaten. Op 10 mei 1940 valt het Duitse leger Nederland binnen en op 14 mei, haar verjaardag, ziet Rose de bommen op Rotterdam vallen. Haar man sluit zich aan bij het verzet en wordt opgepakt. Door spelingen van het lot komen leden van Roses familie aan verschillende kanten van het front terecht. Rose is een verhaal over een grote liefde tussen twee mensen, maar ook over goed en kwaad, over vergeving en over hoe moeilijk het is om de wereld in te delen in zwart en wit.