'Waarom schrijf ik zo vaak over mijn kankerervaringen?', vraagt Ivan Wolffers zich af in zijn column Een jongen van 53. 'Het leven is immers veel leuker en groter dan een kankergezwel.' Het antwoord blijkt vanzelf uit deze en de vele andere, even indrukwekkende als speelse columns die hij schreef voor het artsenblad Medisch Contact. Mededogen met zijn lotgenoten is zo'n reden. En ergernis over het functioneren van de gezondheidszorg, die hij nu ervaart in de rol van patiënt. Vooral het gebrek aan empathische communicatie is hem een doorn in het oog. 'We zijn geen gezwellen hoor, maar mensen. Daarom schrijf ik. Elke keer weer. Tot ik er niet meer ben of het niet meer hoeft.'