Neurorevalidatie, uitgangspunten voor therapie en training na hersenbeschadiging is het sluitstuk van de vierdelige reeks Toegepaste neurowetenschappen. Neurorevalidatie gaat over herstel na hersenbeschadiging en de mogelijkheden dit door therapie of training te beïnvloeden. Ongenuanceerde opvattingen als Eenmaal laesie, altijd gestoord en Na zes maanden is geen verder herstel meer te verwachten, worden ontzenuwd en vervangen door realistische informatie. Doemdenken en therapeutisch nihilisme zijn verleden tijd. Nieuwe inzichten in de plasticiteit van de hersenen en in uiteenlopende mechanismen van herstel, rechtvaardigen een positief denkklimaat. Het boek is opgebouwd uit drie grote delen. Deel 1, de biologische basis, bespreekt de plasticiteit als universeel fenomeen. Verschillende herstelmechanismen worden beschreven met hun theoretische basis (o.a beeldvormend onderzoek) en enkele patiëntvoorbeelden van opmerkelijk herstel. Deel 2 geeft de leertheoretische basis: toepasbare principes van leren en geheugen, het leren van motorische vaardigheden en leren en afleren van gedrag. Dit gedeelte biedt een gedachtegoed dat gebruikt kan worden om revalidatie als leerproces in de praktijk te realiseren. Deel 3 biedt een praktische uitwerking: de systematiek van de empirische cyclus als sturende leidraad, de talrijke principes en methodes en hoe men deze kan toesnijden op specifieke stoornissen en patiënten. Het therapeutische repertoire blijkt enorm te zijn. Hierdoor ontstaat een keuzeprobleem: wat doe je, waarom en wanneer bij wie? Aan de hand van twee voorbeelden worden de probleemanalyse en dit keuzeprobleem uitvoerig uitgewerkt: Jos jammert de hele dag en Ellie struikelt en heeft moeite met lezen. Neurorevalidatie is geen receptenboek evidenced-based medicineâ, maar gaat over concepten die kunnen worden gebruikt bij het ontwerpen van concrete individueel gerichte behandelingen. Steeds staat centraal dat onze huidige inzichten in de plasticiteit en leren wijzen op tot nu toe onvermoede mogelijkheden van herstel. Neurorevalidatie is bedoeld voor iedereen die professioneel te maken heeft met patiënten met hersenbeschadiging: medici, paramedici, psychologen en verpleegkundigen. De omvang van het probleem hersenbeschadiging (meer dan 100.000 mensen in Nederland!) rechtvaardigt ook het gebruik op diverse opleidingen. Ben van Cranenburgh is neurowetenschapper. Hij studeerde geneeskunde in Amsterdam en werkte daarna vele jaren als wetenschappelijk medewerker, o.a. bij het Nederlands Centraal Instituut voor Hersenonderzoek (neurofysiologieonderzoek) en bij het Revalidatiecentrum Amsterdam (klinisch onderzoek bij CVA-patienten). In 1987 richtte hij het Instituut voor Toegepaste Neurowetenschappen op (stichting ITON, Haarlem), waar hij tot op heden werkzaam is. In dit kader houdt hij zich intensief bezig met het overbruggen van de (te grote) kloof tussen wetenschap en praktijk, op het gebied van neurorevalidatie, sport en muziek