F.M. Wibaut (1859-1936) was de machtigste wethouder van Amsterdam in de twintigste eeuw en de grondlegger van het wethouderssocialisme in Nederland. Schatrijk geworden als houthandelaar in Middelburg, sloeg hij zijn vleugels uit en werd hij een van de invloedrijkste sociaaldemocraten van het land. In Amsterdam was hij vanaf het begin van de Eerste Wereldoorlog tot in 1931 wethouder. Hij beheerde de cruciale levensmiddelenpolitiek tijdens de oorlog, was wethouder van Volkshuisvesting en bereikte het toppunt van zijn macht in de jaren twintig als wethouder van Financiën. Zijn grote inzet voor en invloed op de Amsterdamse gemeentepolitiek leidden ertoe dat hij als bijnamen 'de Machtige' en 'Onderkoning van Amsterdam' kreeg. Men zei wel: 'B&W = burgemeester en Wibaut.' Wibaut de Machtige gaat niet alleen over de gemeentepolitiek, maar ook over Wibauts ondernemerschap en zijn betrokkenheid bij internationale organisaties zoals de Volkenbond. De Liagre Böhl gaat ook in op Wibauts rol als feminist en seksuele hervormer, en besteedt daarnaast aandacht aan zijn privéleven, inclusief zijn liefdesleven, zowel binnen als buiten zijn huwelijk. Herman de Liagre Böhl (1943) is historicus en promoveerde op de politieke activiteiten van de dichter-communist Herman Gorter, over wie hij ook een biografie schreef. Van 1976 tot 2006 was hij (hoofd)docent aan de Universiteit van Amsterdam bij de vakgroep politicologie. Eerder verschenen van zijn hand Nederland industrialiseert! (1981), De bevrijding van Amsterdam (1989), Amsterdam op de helling (2010) en Steden in de steigers (2012).