Bij incidenten en schandalen maken politici en commentatoren zich zorgen over 'het aanzien van de politiek'. Kennelijk hoort politiek 'aanzien' te hebben. Maar wat betekent dat en hoe verdraagt het zich met de kritiek van de laatste jaren op een 'kloof' tussen burgers en politiek? Kan en mag democratische politiek eigenlijk wel aanzien hebben, of moet zij juist streven naar maximale gewoonheid en herkenbaarheid?