Het bekende verhaal over Isaac Newton en de vallende appel klopt. Nog als student kwam hij in de boomgaard van zijn moeder tot het inzicht dat een appel volgens hetzelfde principe op Aarde valt als de maan eromheen draait. Maar wat is nu dat principe? Twintig jaar later is ook dat tot hem doorgedrongen. En toen was het zaak om het niet bij een vermoeden te laten, maar voor de universele aantrekkingskracht en de wiskundige maat ervan een sluitend bewijs te leveren. Ook met zijn ontdekking dat zonlicht uit alle kleuren van de regenboog bestaat, rustte hij niet voordat hij die onomstotelijk had vastgenageld. Intussen hield hij zich al even intensief bezig met alchemie en met ketterse theologie.
Wat voor wetenschapper was Newton dan wel, waar bestonden zijn voornaamste prestaties uit, en hoe is hij ertoe gekomen? Wat staat er eigenlijk in zijn twee boeken, de Principia en de Opticks? Wat moeten we aan met zijn bizarre persoonlijkheid? En wat houdt ‘bewijzen’ in de natuurwetenschap eigenlijk in? Daarover gaat dit boek.

Over De herschepping van de wereld:

‘Precies geschreven, stimulerend betoog dat de blik verruimt en daarbij van grote intellectuele rijkdom is.’
nrc handelsblad

‘Een buitengewoon boeiend en helder geschreven verslag.’
trouw

‘Een (boven)meesterlijk boek.’
de volkskrant

[BINNENFLAP ACHTER]

[FOTO AUTEUR]

Floris Cohen is hoogleraar in de vergelijkende geschiedenis van de natuurwetenschap aan de Universiteit Utrecht. Bij Bert Bakker publiceerde hij eerder De herschepping van de wereld. Het ontstaan van de moderne natuurwetenschap verklaard. Daarmee won hij de Eureka-prijs voor het beste boek uit 2007 waarin wetenschap voor een breed publiek toegankelijk wordt gemaakt.

[BINNENFLAP VOOR]

Op het voorplat William Blake’s verbeelding van Newtons kijk op de wereld. Voor de symboliek in deze wonderlijke kleurenprent uit 1795 bestaat geen sluitende interpretatie. Op een veelkleurig rotsblok op de bodem van de oceaan meet een jongeman met een passer een meetkundige figuur. De rol waarop die getrokken staat, lijkt uit zijn hoofd te komen. Newton is afgebeeld als een held uit de klassieke oudheid. Uit de prent blijkt Blake’s voorkeur voor een wereldbeeld waarin de rijkdom van de menselijke ervaring voorrang krijgt boven het wiskundig voorspelbare van uniforme natuurwetten.