De manier waarop we ons de Tweede Wereldoorlog in herinnering brengen is doortrokken van eigentijdse preoccupaties en processen. De vraag wat het kleine Nederland in de globaliserende wereld eigenlijk nog betekent speelt daarin een grote rol. Een open zenuw beantwoordt die vraag door te kijken naar de hedendaagse Nederlandse herinneringscultuur van de Tweede Wereldoorlog. Die herinneringscultuur kent een gecompliceerde en dynamische geschiedenis. Met het verstrijken van de tijd blijkt men namelijk helemaal niet minder emotioneel tegenover wat voorbij is komen te staan. Integendeel. Het verleden van de Tweede Wereldoorlog ligt nog steeds erg gevoelig. Deze geschiedenis van de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog in Nederland en Nederlands-Indië beperkt zich tot de periode na de val van de Muur in 1989. In een veertigtal herinneringsplaatsen, zoals monumenten (het Indisch Huis), uitspraken ('Eerst mijn fiets terug'), films (De overval), foto's (de razzia op het Waterlooplein), kunstwerken (Armando's Ladder) en uitlatingen als 'Hamas, Hamas, alle joden aan het gas!' laat deze bundel op overtuigende wijze zien hoezeer het verleden van de Duitse en Japanse bezetting nog steeds springlevend is.