Toen kinderrechter Anita Leeser in 2005 afzwaaide bij de rechtbank in Amsterdam, kreeg zij, op haar verzoek, een uniek afscheidscadeau. Ze mocht nagaan hoe het een aantal van de kinderen met wie ze gedurende haar lange loopbaan te maken had gehad, in de jaren nadien was vergaan. Leeser maakte zelf een selectie uit haar ouderwetse kaartenbak en voerde gesprekken met ‘haar’ kinderen, nu bijna allemaal jongvolwassenen. Ze zag jongeren terug die nog steeds in de penarie zaten, maar ook kinderen die ondanks hun moeilijke verleden hun leven toch op de rails hebben gekregen. Journaliste Loes de Fauwe volgde Anita Leeser en legde haar zoektocht vast.
Een moeilijke jeugd. De zoektocht van Anita Leeser, kinderrechter geeft een ontroerend, vaak onthullend, en even vaak ook tragisch beeld van de jeugdzorg in Nederland. Het toont het menselijk tekort, de mogelijkheden en onmogelijkheden, en de zegeningen van een humane benadering van ‘probleemgevallen’. ‘Deze gesprekken zou je moeten voeren vóórdat je kinderrechter wordt!’ verzuchtte Anita Leeser al aan het begin van haar speurtocht
Tussen de bedrijven door ontstaat in het boek ook een boeiend portret van een oud-rechter die zelf als joods kind tijdens de Tweede Wereldoorlog met haar moeder het concentratiekamp Bergen-Belsen overleefde.