Hij was de enige echte Indo-schrijver van Nederland. Als kind van Oost en West werd hij in 1911 geboren te Nijmegen, om op te groeien in een militair milieu in Indië. In zijn levensloop spiegelt zich de geschiedenis van de eerste generatie Nederlanders uit de voormalige kolonie.

Tijdens de Japanse bezetting wordt hij van het ene naar het andere krijgsgevangenkamp gesleept. Tijdens de naoorlogse jaren van revolutie en migratie ontbrandt het heilig vuur in hem, en laat hij volop van zich horen. Als Tjalie Robinson, de gedreven journalist. Als Vincent Mahieu, de schrijver van een klein, maar uniek Indisch oeuvre. Als strijder tegen het vergeten van de overzeese geschiedenis, met zijn blad Tong Tong. Als organisator van het Indische leven, met Pasar Malams, een Kunstkring, een dorp in Spanje en een eigen blad in de Verenigde Staten. Hij dacht al transnationaal toen half Nederland nog op klompen liep. Hij was een visionair, die meer wilde dan één man tijdens zijn leven aan kon. In 1974 stierf hij. Niet vergeten, maar slecht gekend. Intussen spreekt zijn werk nog net zo krachtig tot ons als een halve eeuw geleden.

Een biografie als een herontdekking. Over een verteller met maar één principe: volop leven en daarvan zonder terughoudendheid getuigenis afleggen.