Hoe verder we teruggaan in de tijd, hoe minder we over onszelf weten; we zijn vreemden voor onszelf. Maar dat heeft het vermoeden dat in de kindertijd de sleutel tot onszelf ligt juist aangewakkerd. Dat vermoeden wordt versterkt door psychologen en biografen die de kern van onze persoonlijkheid graag in de kindertijd leggen. Maar alles wat we weten hebben we uit de tweede hand, vooral van onze ouders, en wat weten zij zich eigenlijk nog van ons te herinneren?
In Het vreemde kind zal een stoet van vreemden van Oskar Matzerath tot Michael Jackson, van donorbaby’s en adoptiekinderen tot kinderen uit de onderwereld van de concentratiekampen _ aan ons voorbijtrekken. Begeleid door een curieus gezelschap van (on)echte vaders en slechte moeders, moeders die hun kinderen doden en ouders die het beste met ze voor hebben. En door bemoeizuchtige ontwikkelingspsychologen en pedagogen, die als cartografen van de kinderziel geen detail vergeten vast te leggen, maar ons juist daarmee het zicht op het kind ontnemen.