De verschillende hoofdstukken in Op de grens van het denken vormen een aantal stappen op een denkweg. In feite draaien ze allemaal rond de notie van iets ondenkbaars en derhalve onuitsprekelijks; ze verkennen de grenzen van het denken.
Maar in een telkens hernieuwde poging het onmogelijke te doen en het ondenkbare toch te denken, begeeft Jan Bor zich ook op die grenzen van het denken. Aldus wijst hij terug naar een ervaring over deze grenzen heen, een geraakt zijn door het wonder van alles en iedereen. Deze ervaring is er ook een van geen uitweg (aporie) meer zien.
In zentermen: een ervaring van 'de poortloze poort'. En in de bloemrijke taal van een Chinese klassieker:
'Helemaal nergens heen gaan is dus de aangewezen weg.' In dit 'helemaal nergens heen gaan' wordt de grens overschreden en toont zich de onuitsprekelijke kant van de dingen. Dat is een ervaring die in kunst van groot kaliber zichtbaar wordt gemaakt. Vandaar de ruime aandacht daarvoor in dit boek.
Uiteindelijk lossen de grote filosofische vragen zich volgens Jan Bor in deze ervaring op, al worden ze er uiteraard niet letterlijk door beantwoord. Het blijken, hoe fundamenteel ook, 'onmogelijke vragen' te zijn, vragen waarop je het antwoord schuldig blijft.