Onze jeugd is een vrijplaats waar we regelmatig naar terugkeren. Uit een verlangen naar de onbevangenheid van onze jongste jaren. Die tijd dat alles nog moest worden ontdekt, met de gretigheid die de jeugd zo eigen is. Wie kent niet de sensatie ineens weer stoepbal te spelen op een zomeravond waar geen eind aan lijkt te komen? De roerloze liefde voor een buurmeisje opnieuw te beleven. De geur te ruiken van vers brood op een winterse ochtend, of rond te lopen in een buurtwinkel die we al lang waren vergeten. In STADSKIND dwaalt Wim Willems rond door het naoorlogse Den Haag waar hij opgroeide. Met een liefdevol oog observeert hij de gangen van een jochie in de besloten gemeenschap van de jaren vijftig, toen eelt op je handen nog een onderscheidingsteken was. Hij bezoekt alle uithoeken van een tijdperk dat ons zowel vreemd als vertrouwd is. Zijn historische zoektocht voert hem door het stratenplan van een voorbije tijd. In miniaturen die niet alleen rijk van sfeer zijn, maar die onze zintuigen raken, legt de auteur het grotestadsleven bloot. Het zijn persoonlijke verhalen over een opgroeiende jongen, vervlochten met de sociale geschiedenis van het naoorlogse bestaan.