De eeuw van Sartre is een tijdperk waarin verwachtingen en desillusies, utopieën en ideologieën elkaar in een razend tempo hebben afgewisseld. Steeds was Sartre een van de toonaangevende sprekers in het intellectuele debat.
Waardoor kon Sartre in dat debat zo’n grote rol spelen? Hoe werkt de perfecte belichaming van die wisselende seizoenen van goedkope praatjes en diepe hartstochten? Dat zijn de vragen die Bernard-Henri Lévy in deze filosofische zoektocht probeert te doorgronden.
Lévy brengt in De eeuw van Sartre met een breed gebaar alle personages samen die Sartre in zijn eeuw vergezeld hebben. Célinen en Flaubert. Bergson en Heidegger. Hegel, Nietzsche en Mao. Dat levert een gezonde mix van denkbeelden, gebeurtenissen, uitdagingen, nederlagen en drama’s op, die de gemoederen tot op de dag van vandaag verhitten. Lévy hoort er de geluiden in van een tijdperk dat op zijn einde loopt. En opent daarmee een discussie die voorlopig nog niet is uitgevoerd.