Leven in armoede

NEELTGE MICHIELS STOND IN HET ZEVENTIENDE-EEUWSE DELFT regelmatig in de rij voor armenzorg, lange tijd zelfs wekelijks. Zij had de taak haar gezin van voedsel te voorzien, maar haar man verdiende weinig en haar eigen werkzaamheden leverden ook niet veel op. Neeltge had bovendien last van een 'quaede borst' en een 'seere arm', terwijl ook haar kinderen regelmatig ziek waren. Bedeling, evenals familie- en burenhulp, waren onontbeerlijk om het hoofd hoven water te houden. Neeltge Michiels was niet de enige die bedeling aanvroeg. Vele Delftenaren hadden in de rijke zeventiende eeuw met armoede en tegenspoed te maken. Een uitkering van een paar broden, wat stuivers en soms een hemd hield hen op de heen.
Het gezin van Neeltge Michiels is een van de honderden bedeelde huishoudens waarvan de levensgeschiedenis in dit hoek uit de doeken wordt gedaan. Leven in armoede laat zien op welke manier deze armen met hun armoede omgingen, hoe zij hun kost bijeen- sproklcelden en wanneer zij een beroep deden op de armenzorg. Niet alleen de praktische kant van armoede en bedeling komt aan bod, maar ook de meer immateriële betekenis van het hulp vragen. Armen hadden immers ook hun eergevoel. Wat was voor hen nog aanvaardbaar en wat niet meer?
Door de reconstructie van de levens van arme gezinnen geeft Leven in armoede een uniek beeld van het leven van zeventiende- eeuwers in een Hollandse stad.