Nederlandse nonsens en plezierdichters van de twintigste eeuw

Ik zit mij voor het vensterglas

onnoemelijk te vervelen.

Ik wou dat ik twee hondjes was,

dan kon ik samen spelen.

Ik wou dat ik twee hondjes was, bijeengebracht en ingeleid door Vic van de Reijt, is voor de eenentwintigste eeuw geheel herzien en uitgebreid met plezieren nonsensgedichten uit het fin de siècle. Hartenkreten, sterke verhalen, weemoedige verzen: deze definitieve editie staat vol met lichtvoetige en hilarische poëzie en bevat werk van onder anderen Godfried Bomans, CG. Buddingh’, Hans Dorrestijn, Gerrit Komrij, Annie M.G. Schmidt, Kees Stip, Driek van Wissen en Drs. P, de grondlegger van het plezierdichten.

‘Een prachtige bloemlezingWILLEM WILMINK ‘Langverwachte, voortreffelijk gekozen, onmisbare en mensvriendelijke bundel.’ BATTUS ‘Ik heb nimmer nonsens geschreven’ DRS. P ‘Een uitgelezen mogelijkheid tot kennismaking met het brede scala van light verse poets uit het hele Nederlandse taalgebied.’ pick WELSINK ‘Het is in de allereerste plaats een kostelijke bundel om doodgewoon plezier aan te beleven, liefst met z'n tweeën of meer, dan kan men voorlezen. Uitermate geschikt dus ook om bij de vakantiebagage te stoppen.’ HANS WARREN