Tussen 1519 en 1521 verovert Hernan Cortes met een klein leger Mexico, een van de grootste epische avonturen van de Spanjaarden in de Nieuwe Wereld. Onder zijn mannen bevindt zich Bernal Diaz del Castillo, een dapper soldaat en - zo bleek later- een geniaal kroniekschrijver. Nadat hij zich in Guatemala had gevestigd, besloot hij zijn herinneringen toe te vertrouwen aan het papier. Dertig jaar schreef Diaz aan zijn De ware geschiedenis van de verovering van Nieuw-Spanje, een eerbetoon aan de eenvoudige soldaten zonder wie Cortes niets zou zijn begonnen. Nu, bijna vijfhonderd jaar later, klinkt zijn proza nog altijd verrassend hartstochtelijk, toegankelijk en direct. Zijn werk, dat nooit eerder in het Nederlands werd vertaald, is een fenomenaal verslag van de ontmoeting tussen twee werelden en twee culturen: de Spaanse en de indiaanse. Diaz' beschrijving is niet alleen een uitputtende bron van informatie, veelvuldig geciteerd door historici, maar ook een recht voor zijn raap, soms roerend, altijd beeldend geschreven getuigenis van deze onthutsende episode in de geschiedenis van de Nieuwe Wereld.