'Schaduwdenkers' zijn bezorgd over de kwaliteit en kwantiteit van ons voedsel, over de onomkeerbare teloorgang van landschap en cultuur, en over de vernietigende werking van de moderne technologie. Gaan wij dan echt een wereld tegemoet waarin wij elkaar tussen het beton wanhopig naar het leven zullen staan omwille van de laatste bestraalde krentenbollen, of als zombies zullen vegeteren op een dieet van uit afval vervaardigde frikadellen? De paradox van deze tijd is dat het, ondanks een veelheid aan schrikwekkende visioenen, in feite beter dan ooit lijkt te gaan met de mensheid.

Tegenover de Schaduwdenkers staan de 'Lichtzoekers', die een persoonlijke weg naar de verlossing van het technologische kwaad nastreven, variërend van New .4ge,denkbeelden tot de methode-Montignac.

Het is te makkelijk Schaduwdenkers en Lichtzoekers als marginale verschijnselen af te doen. Zij wijzen terecht op het feit dat toekomstige groei niet vanzelfsprekend is en sluiten aan bij diepe maatschappelijke gevoelens. In de zevenentwintigste Huizinga-lezing geeft Louise Fresco aanknopingspunten (gebaseerd op wetenschappelijke ontwikkelingen en tegelijk op het gedachtegoed van Schaduwdenkers en Lichtzoekers) voor een ecologische kijk op voedsel en landbouw.

Louise 0. Fresco is directeur van de afdeling onderzoek, voorlichting en natuurlijke hulpbronnen bij de FAO (Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties) in Rome en hoogleraar aan de Land-bouwuniversiteit in Wageningen.