Willem Bilderdijk (1756-1831), jurist van professie, maar ook actief als botanicus, medicus, tekenaar, historicus, theoloog en taalgeleerde, was voor alles een uiterst produktief dichter. Bij zijn dood liet hij een oeuvre na van maar liefst 300.000 versregels. Begiftigd met een door geen tijdgenoot geëvenaarde taalviruositeit in de meest uiteenlopende genres, stelde hij al zijn verzenmakende landgenoten in de schaduw. In de tweede helft van de negentiende eeuw brokkelt zijn dichterlijke reputatie snel af, maar in de laatste decennia zit de 'grote ongenietbare' weer in de lift.

In de discussie over zijn dichterschap spitsen de rehabilitatiepogingen zich toe op de vraag in hoeverre Bilderdijk al dan niet te beschouwen is als een volwaardig representant van Europese Romantiek. Bilderdijks meest uitgesproken poëtisch manifest, de kunst der poëzy, is in dit debat een vaak geciteerde tekst. Van dit belangwekkende gedicht verschijnt nu, na honderd jaar, weer een complete, geannoteerde editie. Hieraan vooraf gaat een uitvoerige inleiding, waarin de bezorgers hun eigen positie in het debat bepalen.