Dit dagboek is een uniek document van persoonlijke geschiedenis. In dezelfde trefzekere stijl - ironisch en toch hartstochtelijk, laconiek en toch betrokken - waarmee hij door zijn formatiebrieven in 1973 nationale bekendheid kreeg, geeft Burger hier zijn beschouwingen over een stad in oorlogstijd - zijn woonplaats Dordrecht - en de dilemma's van collaboratie en verzet waarvoor hij zich geplaatst ziet. Het dagelijks leven onder de bezetting in al zijn aspecten is het boeiende thema van dit dagboek. Hoe veraangenaamt iemand bijvoorbeeld het bestaan van 6 joodse onderduikers? Hoe probeert een advocaat bij de Duitse instanties zijn joodse clënten formeel van hun voorouders te bevrijden? Beeldend beschrijft Burger de steeds grotere greep van de Duitsers op het leven van alledag in de loop der jaren en het onafgebroken heen en weer geslingerd worden tussen hoop en wanhoop.