Bettie had geen artistiek genie als Vittorio De Sica of Federico Fellini bij de hand om haar te helpen, zelf geen Roger Vadim of Svengali. Ze bedacht haar eigen optreden... en of nu poseerde met een teddybeer of met kettingen, of ze nu een badpak aanhad of een laagje zonnebrandolie, het maakte niet uit, er zat altijd iets magisch in haar foto's. Veel andere pin-upmodellen werden hard en hielden er over het algemeen na een paar maanden of hooguit jaren mee op, maar Bettie deed iedere dag gymnastiek oefeningen en bleef werken aan haar optreden, bleef de gewone, vrolijke, alledaagse, vrijgevochten, beetje schunnige, slimme straatmeid spelen. De Europese meisjes mochten dan in de grote media en de filmwereld de slag gewonnen hebben, Bettie wist in de mannenbladen stand te houden. In de vijftiger jaren kon geen enkele Amerikaanse schoonheid tegen haar op. Schrijver/tekenaar/fotograaf Jim Silke wordt al sinds de vijftiger jaren door het fenomeen Bettie page geboeid. Volg hem op zijn speurtocht naar haar achtergronden en tijdgenoten, haar invloed en de populaire cultuur, van boekomslagen tot en met hedendaagse stripverhalen.