Parijs, juni 1952. Santé-gevangenis. Valselijk beschuldigd van de moord op zijn maîtresse, zit de advocaat Adrien Mandrill een straf van vijftien jaar uit. Omdat hij zich in de gevangenis meermalen heeft misdragen moet hij zich samen met een medegevangene verantwoorden voor de officier van justitie. Tijdens het transport van de gevangenis naar de rechtbank lukt het de beide gevangenen te ontsnappen. Veroordeeld tot elkaar omdat ze aan elkaar geketend zijn, vluchten ze samen Parijs in. Gedurende die vlucht worden ze opgemerkt door een tweetal politieagenten dat niet aarzelt en hen zonder pardon onder vuur neemt. Het lijkt erop dat onze dappere advocaat uiteindelijk toch zijn Waterloo heeft gevonden. Parallel aan deze tragische dood zijn we getuige van vreemde handelingen die plaatsvinden in de Russische Kaukasus. Amerikaanse spionnen hebben zich vermomd als Russische soldaten en gaan proberen de onderzoekers van een Russisch nucleair programma te ontvoeren. Hun opzet mislukt jammerlijk en er vallen diverse doden. Onder de slachtoffers bevindt zich ook professor Muzard, die zwaar gewond is geraakt. Maar waarom is de professor zo aangeslagen door de dood van Mandrill? Zo op het eerste gezicht lijkt het alsof deze twee gebeurtenissen losstaan van elkaar. Maar als we nu eens een wat scherpere blik op de zaak werpen?