Oefentherapie bij peesaandoeningen biedt de lezer een erg praktisch geori eerd en actueel overzicht van de literatuur over peesaandoeningen.
In een eerste deel maakt de lezer kennis met de vernieuwde inzichten omtrent de verschillende functies en mechanische karakteristieken van peesweefsel. Tevens wordt dieper ingegaan op de beschrijving van de effecten (en histologische veranderingen) van belasting op peesweefsel. De auteurs proberen op basis van wetenschappelijke gegevens een antwoord te geven op de centrale vraag: 'Heeft oefentherapie een effect op peesweefsel, en zo ja welke oefentherapie is hiervoor het meest aangewezen?'
Aanvullend hierop wordt het controversi onderwerp stretching besproken. Eveneens op basis van de meest recente wetenschappelijke inzichten wordt beschreven in welke mate stretching zinvol kan zijn als preventieve en/of curatieve behandeling van peesletsels.
Met het theoretische referentiekader uit het eerste deel als uitgangspunt worden in een tweede deel heel concrete oefenprogramma's uitgewerkt voor respectievelijk achill espeesaandoeningen, patellapeestendinopathie en peesletsels t.h.v. supraspinatus en polsextensoren. De lezer vindt een ruim aanbod van voorbeelden van oefeningen die bruikbaar zijn tijdens de revalidatie van deze veelvoorkomende peesaandoeningen. De talrijke foto's uit de praktijk vormen hierbij een praktische leidraad.
De auteurs
Nele Mahieu studeerde in 2002 af aan de UGent als licentiaat in de Motorische revalidatie en Kinesitherapie. Sinds 2002 werkt ze als mandaatassistent bij de vakgroep Revalidatiewetenschappen en Kinesitherapie van de faculteit Geneeskunde en Gezond-heidswetenschappen van de UGent.
Naast onderwijsactiviteiten omvat haar mandaat ook een belangrijke onderzoekscomponent. Ze is in de eindfase van haar doctoraat met als titel Detection and approach of intrinsic risk factors for an achilles tendinopathy. In het kader van dit doctoraat heeft zij veel expertise opgedaan m.b.t. zowel het behandelen van pati en met peesproblemen, het opzetten van onderzoeksprotocollen als het doorgronden van wetenschappelijke literatuur.
Erik Witvrouw promoveerde in 1998 tot doctor in de Motorische revalidatie en Kinesitherapieaande K.U.Leuven met als onderwerp 'risicofactorenenkinesitherapeutische aanpak van patellofemorale aandoeningen'. Sinds 1999 is hij voltijds docent aan de UGent, vakgroep Revalidatiewetenschappen en Kinesitherapie. Ook is hij sinds 2003 hoofd van de unit Sportrevalidatie-evaluatiecentrum van het Centrum voor sportgeneeskunde UZ Gent. Zijn interessedomein is de sportgeneeskunde, waarin hij nog altijd als clinicus werkt in het Centrum voor sportgeneeskunde.
Zijn onderzoeksdomein situeert zich binnen de sportgeneeskunde, met name het domein van de knierevalidatie. In dit domein heeft hij meer dan 80 internationale en nationale publicaties op zijn naam en behaalde hij enkele wetenschappelijke onderscheidingen.