Waar de reformatoren zich minder richtten op het levenseinde, maar meer nadruk legden op de praktijk van het godzalig leven, komt de aandacht voor het sterfbed bij de Engelse puriteinen weer meer naar voren. Dat gebeurt vooral uit pastorale motieven. Het leven is kort en bovendien zijn de puriteinen er in toenemende mate van overtuigd dat velen niet voorbereid zijn voor de eeuwigheid omdat zij vreemdeling zijn van de genade van God. Het werk ‘Balsem voor zieken’ van William Perkins is van grote invloed geweest op de ars moriendi-literatuur van de vroege Nadere Reformatie. In dit boek klinkt enerzijds de reformatorische visie krachtig door, terwijl tegelijkertijd middeleeuwse motieven uitdrukkelijk terugkeren. Typisch rooms-katholieke opvattingen over het sterven en de stervensbegeleiding dient Perkins van repliek. Vertaald door Christine Pas-Donker en voorzien van een inleiding door prof. dr. A. Baars.