Sinds de Japanse archipel onder de naam Cipangu in het reisverhaal van Marco Polo (ca. 1254-1324) bekend werd, viel de Japanse geschiedenis in Europa slechts matige belangstelling ten deel. Toch verdient het historische parcours van het eilandenrijk - ooit een bescheiden regionale factor, maar thans een belangrijke speler op het wereldtoneel - ten volle onze aandacht.

Dit boek belicht de ontwikkelingsgang van Japan. De zoektocht naar een evenwicht tussen aansluiting bij en afzijdigheid van het Aziatische continent en de wereld vormt hierbij de rode draad. Van de primitieve natuurgemeenschappen wordt de blik gewend naar de consolidatie van het centraal bestuur onder het keizerschap als bindende factor. Vervolgens komen de Japanse middeleeuwen ter sprake, waarin de luister van het aristocratische regime uiteindelijk plaatsmaakt voor de opkomende krijgersklasse, die in de figuur van de shogun een spreken maar tegelijk ook verdelend symbool krijgt. Veelbewogen interne twisten sluiten de middeleeuwen af en luiden een tijdperk van eenmaking en naderhand van langdurig isolationisme in. Die afzijdige houding wordt onhoudbaar wanneer de golven van de westerse industriële en technologische beschaving komen aanrollen. Het boek gaat in op de transformatie van Japan tot een moderne staat en op de ontsporing ervan in een imperialistisch avontuur, om af te sluiten met een summiere behandeling van de wederopstanding van een verslagen koloniale macht als een economische wereldspeler en recent als soft power.