Het sociaal-democratische politieke gedachtegoed is sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog heilig in West-Europa. Niet alleen socialisten, maar ook christen-democraten en liberalen zien in een stevig verankerd sociaal stelsel een van de fundamenten waarop een samenleving rust.
In dit boek stelt de auteur niet het belang van een dergelijk sociaal stelsel in vraag, maar wel de manier waarop dat stelsel wordt opgebouwd en onderhouden. De inning van enorme hoeveelheden belastingen houden het stelsel in leven. Maar belastingen zijn fundamenteel onrechtvaardig en leiden niet zelden tot rechtsonzekerheid.
Is het sociaal-democratische paradigma wel de enige weg om tot een sociale samenleving te komen, of zijn er, naast een aantal extremistische en onaanvaardbare oplossingen van links of rechts, nog andere paden te bewandelen? De auteur antwoordt hierop onvoorwaardelijk positief.
In een aantstekelijke stijl stelt hij zijn alternatieven voor, waarbij belastingen niet de norm, maar wel de uitzondering zijn.