Het cultuurdebat wordt door sociologen en cultuurtheoretici gevoerd aan de hand van theoretische begrippen als dé massamedia, hét middenveld en dé cultuur van het volk. De massamedia, de televisie voorop, zouden het middenveld hebben weggespoeld en vervangen door massacultuur en daardoor de verzuring in de maatschappij hebben geïnstalleerd, wat op zijn beurt dan weer een verklaring is voor de verrechtsing van de maatschappij. Is dit wel zo?
In Manifest van een cultuurpopulist formuleert Gust De Meyer een kritiek op deze met veel buzzwords gekruide sociologische theorieën over de kwalijke impact van de massamedia. Hij wil een einde maken aan het neerkijken op de massacultuur en de commerciële televisie. Hij gaat in tegen het negatieve concept van de dramademocratie of mediacratie en zoekt de oorzaak van de kloof met de burger eerder bij de politiek zelf dan bij de massamedia. Iedere poging van de overheid om het volk op te voeden tot culturele competentie is volgens De Meyer gedoemd tot mislukken zolang de ‘Culturelen’ het alleenrecht opeisen om te bepalen wat kunst en cultuur is, over de hoofden van de gewone mensen heen. Hij houdt dan ook een warm pleidooi voor een populistische visie op de hedendaagse cultuur van het volk.