In het spoor van Lacan wordt in dit boek de vraag gesteld of het fantasme volledig kan geanalyseerd worden. Het "onbewuste dat gestructureerd is als een taal" (Lacan) ondermijnt onze verhouding tot onszelf, en dwingt zowel het seksuele genot als de realiteit in een even eng als vast stramien. Daarin staat het onbewuste echter niet alleen. In het hart ervan sluimert immers een 'vreemd lichaam' (Freud), en dat is het fantasme dat een aantal beelden van partiële driften combineert tot een scenario zonder ik-figuur. We worden dus op dubbele wijze ondermijnd en bepaald: door woord (onbewuste) én beeld (fantasme).
Valt daaraan te ontsnappen? In het spoor van Freud werd de vraag al vaak gesteld of het onbewuste volledig geanalyseerd kan worden. In het spoor van Lacan stelt dit boek nu dezelfde vraag voor het fantasme. Als het fantasme mag vergeleken worden met een tang die het genot in een ijzeren greep houdt, hoe kan die er dan toe gebracht worden om even haar greep te lossen - zodat we niet meer verplicht zijn om altijd op dezelfde miezerige wijze te genieten, om altijd opnieuw in dezelfde miezerige realiteiten verzeild te geraken?
Deze cruciale vraag wordt in dit boek geëxploreerd vanuit de klinische praktijk, met zeven psychoanalytische gevalsstudies over seksuele fantasmes van vlees en bloed.