De twaalfjarige Mariatu Kamara leidt samen met haar zus en neefjes een onbezorgd bestaan op het platteland van Sierra Leone. Tot de dag dat ze er samen met haar zusje op uit wordt gestuurd om in een naburig dorp voedsel te halen. Als de meisjes daar aankomen, voelt Mariatu een onheilspellende stilte in de lucht hangen en niet veel later worden ze omsingeld door gewapende rebellen. Mariatu wordt gedwongen om onmenselijke wreedheden aan te zien, ze wordt zelf gemarteld en uiteindelijk worden haar beide handen afgehakt. Het is een wonder dat ze het overleeft. Dan begint voor haar een lange, pijnlijke vlucht. Vanuit de Afrikaanse bush komt ze terecht in een vluchtelingenkamp in Freetown, waar ze later bevalt van een zoontje. Wanneer er in het kamp internationale journalisten komen om de gruwelen van de oorlog te verslaan, wordt Mariatu geïnterviewd: ze is knap, heeft een kindje en mist haar handen. Ze wordt het gezicht van de slachtoffers van de burgeroorlog in Sierra Leone. Maar enkele maanden later overlijdt haar zoontje door ondervoeding. Mariatu raakt in een depressie en als er bijna geen hoop meer lijkt te zijn, krijgt zij onverwacht de kans op een nieuw leven.