Toen het nazisme zich verspreidde over Europa, werd een kleine plaats in Tsjechoslowakije plotseling een centrum van kennis en cultuur. Hier kon men van de prachtigste muziek genieten, de interessantste lezingen aanhoren en de beste medische zorg van Hitlers Europa ontvangen. Want hier leefden velen van Europa´s meest gevierde componisten en dirigenten, staatslieden, wetenschappers en geleerden, samen met ontelbare beroemdheden van toneel, film en concertzaal. Deze vooraanstaande personen hadden iets gemeen: het waren alle joden die niet op tijd voor de nazi-dreiging waren gevlucht. Theresienstadt werd het ´show-kamp´ van de nazi´s. De kampbewoners mochten niet alleen pakjes ontvangen van arische vrienden en kennissen, maar ook van joodse hulporganisaties die in neutrale landen opereerden. Zwitserse vertegenwoordigers van het Rode Kruis ´inspecteerden´ het kamp en waren onder de indruk van wat zij zagen. Maar, zoals professor Berkley in zijn boek aantoont, Theresienstadt was een façade