'Ik moet mijn provinciaal behoorlijk geïrriteerd hebben met mijn voortdurend vragen naar de waarheid van de christelijke leerstukken, terwijl hij het liever over voetbal had', schrijft Radcliffe over zijn eerste jaren als dominicaan.

Dat verlangen naar waarheid doortrekt zijn hele antwoord op de vraag van dit boek. Hij weet dat uitspraken over God alleen maar begrijpelijk zijn in de context van een leven dat op God gericht is. In hun hoop, vrijheid, vreugde, moed en niet te vergeten liefde zouden christenen iets kunnen laten zien van Gods aanwezigheid.

Dit boek spreekt over de betekenis van christen-zijn in een steeds veranderende cultuur, in het Westen en daarbuiten, en geeft een oecumenisch antwoord op de verdeeldheid in de kerken. Hij zet mensen stevig met de voeten op de grond: 'we zijn geroepen om thuis te zijn op plekken die zo ver uit elkaar liggen als je je maar kunt voorstellen - in ons lichaam en in het koninkrijk van God'.