‘Dat is het dus’, denkt Hans. ‘Reïncarnatie. Dat is de enige verklaring voor wat mij overkomt. In mijn droom herinner ik mij een vorig leven. Lode, dat ben ik. Die Russische veldtocht, die heb ik zelf meegemaakt. De slag bij Borodino daar heb ik gevochten en André, die daar sneuvelde, dat was mijn vriend…’
Als een dronkeman schudt hij het hoofd om de nevels eruit te verjagen, maar de waarheid blijft. Het bonst in zijn bloed, het hamert door zijn hoofd, het brandt in zijn borst: ‘Lode, dat ben ik!’
Daarom herinnert hij zich de Russische woorden, daarom kan hij nu vloeiend in het Frans denken, terwijl hij op school geen drie woorden Frans aan elkaar kan rijgen. Hoe zei André het ook weer voor hij stierf? Dites-lui que je regrette que…. Hij kan de rest van de zin erbij denken… in het Frans.
Alles wat onverklaarbaar was, wordt ineens duidelijk.