Anders dan hun wangedrag doet verwachten, kunnen plegers van ernstige delicten groepsgewijs effectief therapeutisch behandeld worden. Gebruikelijke ontkenningen, denkfouten en bagatelliseringen zijn herkenbaar voor de groepsleden en het aan de kaak stellen ervan is gemakkelijker te accepteren als andere plegers van gelijksoortige delicten dat doen. In een groep plegers is wangedrag eerder te (h)erkennen en, onder leiding van therapeuten, te veranderen dan in individuele therapie.

In dit derde deel uit de Reeks Groepspraktijk, psychotherapie en groepen staat de praktijk van groepsbehandelingen van diverse typen plegers centraal.

In aparte hoofdstukken wordt ingegaan op de behandeling van geweldplegers, pedoseksuelen, exhibitionisten, plegers van huiselijk geweld en zwakbegaafde zedendelinquenten. Bij de meest gebruikte therapeutische behandelmodellen wordt een toelichting gegeven en wordt ingegaan op de theoretische achtergrond. Daarnaast is er aandacht voor de paradoxale aspecten van het psychotherapeutisch werken in een ambulante forensische setting. Wat te doen bijvoorbeeld als cliënten aan hun therapeut vertellen over gepleegde misdaden die zij bij politie en justitie juist verzwegen hebben?

Het afsluitende hoofdstuk vat de vele voordelen van groepsbehandeling samen en onderstreept de kracht van groepen.



Dit boek is een nuttige leidraad voor de praktijk van groepsbehandeling in de forensische psychiatrie. De vele praktijkvoorbeelden maken het prettig leesbaar en uitermate toegankelijk.