'Door het uitbreken van de oorlog moest ik mijn studie en de universitaire wereld vaarwel zeggen. In diezelfde tijd verloor ik mijn vader, de laatste van mijn naaste familieleden. Ook hierdoor moest ik, objectief gesproken, mijn eerder plannen loslaten; het was min of meer alsof mijn wortels werden losgetrokken uit de bodem waarin ik als mens tot dan toe was gegroeid. Het was echter niet alleen een negatief proces. Tegelijkertijd was er één inzicht dat steeds helderder tot mijn bewustzijn doordrong: de Heer wil dat ik priester word. Op een dag werd ik dat zeer duidelijk gewaar: het was als een innerlijk licht dat de vreugde en de zekerheid in zich droeg van een andere roeping. Dit bewustzijn vervulde me met een grote innerlijke rust'.