Veel mensen stellen zich profeten voor als toekomstvoorspellers. Die indruk is vooral ontstaan doordat men de vele profetieën uit het Oude Testament die in het Nieuwe Testament worden aangehaald, gelezen heeft als voorspellingen die in Jezus vervuld zijn. Maar in feite waren de oudtestamentische profeten veel meer met het heden dan met de toekomst bezig. De profeet had namelijk een kritische functie, gericht op het nu. Vanuit zijn overtuiging door God geroepen te zijn, meestal uitgedrukt in een roepingsverhaal, bekritiseerde hij wantoestanden die hij waarnam in het sociale en religieuze leven van de Israëlitische en Judeese maatschappij. Omdat zo'n kritische instantie steeds nodig is, blijven de profetische boeken actueel. In dit boek worden, na een inleiding over het verschijnsel profetisme, de schriftprofeten van het Oude Testament, die optraden voor de ballingschap, voorgesteld.